Herinneringen aan Hellas

Denkend aan Hellas

zie ik klotsende golven

rimpelig knagen aan

lange stukken land,

geboren uit smaragdgroen                                    

bijkans onstuimig beukend

uiteenspattend op gestold gesteente

bruisend als Brussels kant,

zie huizen en hutten

blokken blank en blauw

groen omfloerst

zinderend onder zonnegolven,

twijgen van kruid

eeuwenoud olijvenhout                

 ruige bergen

 de ziel van Zeus bedolven,

sprankelend en wankelend

klanken van bouzouki en luit

uit stad en steeg

een oude vrouw telt de jaren,

door verwondering verstomd

door leven gelouterd

jachtige jeugd

komt tot bedaren.